Συνένοχοι ή κοιμισμένοι οι εισαγγελείς?

Που είναι οι θεματοφύλακες των νόμων και του Συντάγματος εισαγγελείς να καθίσουν στο σκαμνί τους εγκληματίες πολιτικούς του ΠΑΣΟΚ?
Παρακολουθήστε την ομολογία του Μ. Χρυσοχοϊδη ενός εκ των δραστών του εγκλήματος εσχάτης προδοσίας που διέπραξαν ο Γ. Παπανδρέου με την κωλοπαρέα του σε βάρος της χώρας και του λαού.....
Κι αυτός ο άνθρωπος που τόσο κυνικά ομολογεί το έγκλημα της εσχάτης προδοσίας φιλοδοξεί να γίνει αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και γιατί όχι κάποια μέρα να μας κυβερνήσει.

- «Κάναμε ό,τι ήταν δυνατό για να υπονομεύσουμε την εικόνα της χώρας μας στις αγορές. Αφήσαμε την Ελλάδα και τους Έλληνες να συκοφαντούνται με αποτέλεσμα να έρθει η καταστροφή».
- «Έχουμε μεγάλη ευθύνη για την κατάσταση της οικονομίας. Έπρεπε να είχαμε αποφύγει το μνημόνιο, να εξασφαλίσουμε το γρήγορο δανεισμό της χώρας για να μην οδηγηθούμε σε αυτού του είδους τις εξελίξεις. Από την στιγμή που μπήκαμε στο μνημόνιο δε διαπραγματευτήκαμε σωστά και βέβαια αποδειχθήκαμε πλήρως ανίκανοι στην διαχείριση των υποχρεώσεων που είχαμε αναλάβει»
- Η κυβέρνηση Παπανδρέου απέτυχε και οι ηγέτες θα πρέπει να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. «Δεν πρέπει να ξαναγίνει τέτοιο κακό στη χώρα, όπως έγινε τα δύο τελευταία χρόνια».
(Μ. Χρυσοχοϊδης) 

Πως οι αγορές απομυζούν τον πλούτο των λαών.

Μετά το τέλος της αμερικανικής επανάστασης οι ΗΠΑ είχαν βρεθεί σε δραματική κατάσταση έχοντας τεράστια ανάγκη από χρήματα για να χρηματοδοτήσουν το κράτος τους. Σε γράμμα του το 1780 ο George Washington, πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ, περιέγραψε τη δεινή κατάσταση που βίωνε η χώρα:“Είμαστε χωρίς χρήματα, χωρίς ρουχισμό και χωρίς άντρες. Ζήσαμε αυτόν τον πόλεμο στα όρια μέχρι να μη μπορούμε να ζήσουμε περισσότερο και η ιστορία αυτού του Πολέμου φαίνεται να είναι μία ιστορία λανθασμένων ελπίδων. Πρέπει να έχουμε μία μόνιμη στρατιωτική δύναμη και όχι μία ασταθή. Πρέπει να αναδιοργανώσουμε την κυβέρνησή μας.”

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον τα ισχυρά τραπεζικά λόμπι της Ευρώπης που είχαν ήδη εγκατασταθεί στις ΗΠΑ επεδίωκαν τη δημιουργία μίας Αμερικανικής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία θα είχε την αποκλειστική ευθύνη του νομισματικού ελέγχου και της παραγωγής χρήματος και θα γινόταν η κυρίαρχος δύναμη της αμερικανικής οικονομίας. Το δέλεαρ που πρόσφεραν στους πολιτικούς για να λάβουν την άδεια ίδρυσης της Κεντρικής Τράπεζας ήταν η χρηματοδότηση του κράτους, η εξασφάλιση νομισματικής σταθερότητας και η στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης. Ο Washington ζήτησε τη γνώμη διακεκριμένων νομικών και εισαγγελέων για το αν μπορούσε να δώσει τον έλεγχο του χρήματος σε μία ιδιωτική τράπεζα για να πάρει την απάντηση πως κάτι τέτοιο θα ήταν αντισυνταγματικό. Παρόλα αυτά, μέσα στο χαοτικό μεταπολεμικό σκηνικό υπέγραψε το “Τραπεζικό Νομοσχέδιο” παρέχοντας άδεια λειτουργίας στην πρώτη Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ.

Η ίδρυση της Πρώτης Κεντρικής Τράπεζα; Των ΗΠΑ είχε τρομακτικές συνέπειες στην οικονομία μέσα στους πρώτους 10 μήνες λειτουργίας της. Από την πρώτη κιόλας ημέρα, πλημμύρισε τις επιχειρήσεις με δάνεια και τραπεζογραμμάτια δημιουργώντας την ψευδαίσθηση της αύξησης του πλούτου. Ενώ στην αρχή η τεράστια ρευστότητα βοήθησε την αγορά χρεογράφων να εκτοξευτεί και την οικονομία να αναρρώσει, το κλείσιμο της στρόφιγγας και το στέγνωμα της ρευστότητας που ακολούθησε όταν η Τράπεζα ακολούθησε πιο σφιχτή νομισματική πολιτική, οδήγησε στο πρώτο αμερικανικό κραχ, εξωθώντας τους κερδοσκόπους να πουλήσουν τα χρεόγραφα τους σε πολύ χαμηλές τιμές και προκαλώντας οικονομική ύφεση.

Η περίοδος ονομάστηκε “Πανικός του 1792” και αντιμετωπίστηκε όπως προκλήθηκε, με την παρέμβαση της Τράπεζας, η οποία έκανε ενέσεις ρευστότητας στην αγορά και επιπλέον προέβη σε αγορά χρεογράφων από τον μεγαλύτερο σε μέγεθος και όγκο συναλλαγών κερδοσκόπο της εποχής, William Duer, η επενδυτική εταιρία του οποίου είχε καταρρεύσει, προκαλώντας το πρώτο κύμα πανικού.

Η δημιουργία της φούσκας χρεογράφων και το σπάσιμό της προκάλεσαν τις αντιδράσεις των πολέμιων της ίδρυσης της Τράπεζας, οι οποίοι θυμούνταν και αναφέρονταν στο γεγονός για πολλά χρόνια μετά. Μέσα στον πανικό του 1792 ο Πρόεδρος της πρώτης Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ έγραψε στον William Senton, ταμεία της Τράπεζας της Νέας Υόρκης, προτείνοντας του οι χρηματιστές ομολόγων που δεν είχαν καταστραφεί από την κρίση να προχωρήσουν στη δημιουργία ενός χρηματιστηριακού οργανισμού, με την εγγύηση της Τράπεζας της Νέας Υόρκης και του Υπουργείου Οικονομικών, στο οποίο θα γίνονταν η διαπραγμάτευση των ομολόγων κάτω από έλεγχο.

Το σκεπτικό ήταν ότι αυτό που έφταιγε για την κρίση ήταν η έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών. Κάτω από την πίεση της οικονομικής κρίσης και του χρηματιστηριακού πανικού, οι πολιτικοί αποδέχτηκαν την την υπογραφή της 'Συμφωνίας Μπάτονγουντ”. Σύμφωνα με αυτήν, όσοι υπέγραφαν , κυρίως χρηματιστές και κερδοσκόποι, θα μπορούσαν να συναλλάσσονται μεταξύ τους υπό την εποπτεία της Τράπεζας της Νέας Υόρκης.

Η ομάδα των συναλλασσόμενων μεγάλωσε, σταδιακά και κατέληξε το 1817 στη δημιουργία του New York Stock Exchange Board, δηλαδή του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, του οποίου ο έλεγχος και η εποπτεία βρίσκονταν στα χέρια της Κεντρικής Τράπεζας και των συνεργατών της. Στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης διαπραγματευόταν αρχικά κυρίως κρατικά ομόλογα, δηλαδή κυρίως το αμερικανικό δημόσιο χρέος.

Ο πανικός του 1792 οδήγησε στην εκρηκτική αύξηση του αμερικανικού δημόσιου χρέους, ο έλεγχος του οποίου βρισκόταν στην Κεντρική Τράπεζα μέσω του Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης. Οι Ευρωπαίοι τραπεζίτες (κυρίως Βρετανοί και Ολλανδοί) αγόραζαν τα ομόλογα που εξέδιδαν οι ΗΠΑ και μέσω του ελέγχου του χρέους και της παραγωγής του χρήματος έλεγχαν ένα ολόκληρο έθνος.

Ο Thomas Jefferson, ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του Νότου και στην πορεία 3ος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ήταν κατηγορηματικά αντίθετος στην ίδρυση της κεντρικής τράπεζας. “Αν ο αμερικανικός λαός επιτρέψει σε ιδιωτικές τράπεζες να ελέγχουν το χρήμα, τότε πρώτα με τη δημιουργία πληθωρισμού και μετά με τη δημιουργία αντιπληθωρισμού, οι τράπεζες και οι οργανισμοί που αναπτύσσονται γύρω από αυτές, θα στερήσουν από το λαό όλη την περιουσία του, μέχρι που τα παιδιά τους να ξυπνήσουν άστεγα στη γη που οι πατεράδες του κατέκτησαν”, θα πει λίγα χρόνια αργότερα, αφού πρώτα η αμερικανική οικονομία είχε υποστεί τον “Πανικό του 1792”.

Στα επόμενα χρόνια η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ θα περάσει μία ταραχώδη περίοδο, κατά τη διάρκεια της οποίας θα φτάσει μέχρι και στο κλείσιμό της από πατριώτες Αμερικανούς όπως ο Πρόεδρος Jackson. Η εκλογική καμπάνια του Jackson κυριαρχήθηκε από το σύνθημα: “αφήστε την εξουσία στο λαό” “Αν το Κογκρέσο έχει τη νομοθετική εξουσία να εκδίδει το αμερικανικό χαρτονόμισμα, σημαίνει ότι πρέπει να την ασκεί το ίδιο και όχι να την παραχωρεί σε ιδιώτες και εταιρίες” υποστήριζε ο Jackson.

Σε ομιλία του σε ομάδα τραπεζιτών είπε τα εξής: “Είστε η ρίζα της οχιάς. Σκοπεύω να σας ξεριζώσω και μα τον αιώνιο Θεό θα σας ξεριζώσω.” Και στη συνέχεια συμπλήρωσε: “Αν ο λαός μπορούσε, μόνο, να καταλάβει το βαθμό της αδικίας του νομισματικού και τραπεζικού μας συστήματος, θα υπήρχε επανάσταση αύριο το πρωί”. “Αν μία Κεντρική Τράπεζα συνεχίσει να ελέγχει το νόμισμα, εισπράττοντας το εθνικό μας νόμισμα και κρατώντας ομήρους χιλιάδες πολίτες, θα είναι πιο επικίνδυνη και δεινή από τη ναυτική και στρατιωτική δύναμη των εχθρών μας ταυτόγχρονα.”

Ο Πρόεδρος Jackson δούλεψε πολύ σκληρά για να πετύχει την άμεση ακύρωση της άδειάς της πρώτης Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ αλλά δεν τα κατάφερε. Η ισχύς της άδειας της ήταν μέχρι το 1836 αλλά οι τραπεζίτες είχαν ξεκινήσει την προσπάθεια ανανέωσης από το 1832 Έχοντας κάνει συμμαχίες με την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου των ΗΠΑ, μπόρεσαν να πάρουν την ανανέωση με ψήφους 28 υπέρ έναντι 20 κατά. Ο Jackson είχε προειδοποιήσει ότι θα ασκούσε βέτο σε ενδεχόμενη απόφαση ανανέωσης της άδειας και ο πρόεδρος της Δεύτερης Τράπεζας των ΗΠΑ είχε πει χαρακτηριστικά “Αν ο Jackson ασκήσει βέτο στην απόφαση εγώ θα ασκήσω βέτο σε αυτόν”.

Ο Jackson, όμως άσκησε, πράγματι, βέτο και ακύρωσε την άδεια της τράπεζας το 1832 πετυχαίνοντας ένα καταστροφικό πλήγμα στο στους τραπεζίτες. Στο κείμενο όπου εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους άσκησε βέτο επεσήμανε τα ακόλουθα σημεία:

1) Συγκεντρώνει (η Τράπεζα) την οικονομική και χρηματοοικονομική δύναμη της χώρας σε ένα και μοναδικό οργανισμό

2) Εξωθεί την κυβέρνηση στο να εξαρτάται και να ελέγχεται από ξένα συμφέροντα

3) Ο σκοπός της ήταν, κυρίως, να κάνει τους πλούσιους, πλουσιότερους

4) Ασκούσε πάρα πολύ μεγάλη εξουσία στα μέλη του Κογκρέσου

5) Ευνοούσε τις βορειοανατολικές και χρηματοοικονομικά αναπτυγμένες πολιτείες έναντι των νότιων και των δυτικών

6) Εξυπηρετούσε τα συμφέροντα ενός 'Ελίτ κύκλου ανθρώπων του βιομηχανικού και επιχειρηματικού κόσμου”.

Μελέτησαν πριν χρόνια όλα τα αντίγραφα των 5 λόγων που έβγαλε ο Jackson σχετικά με τις αιτίες που τον εξώθησαν στο βέτο και το 2009 τα συμπεριέλαβα σε παρουσίαση που είχα κάνει για το θέμα στην Αθήνα.

Τα λόγια του Jackson είναι αποκαλυπτικά της δομής του κεντρικοτραπεζικού συστήματος το οποίο σήμερα, πλέον, έχει εγκαθιδρυθεί βαθιά στις δομές της σύγχρονης οικονομίας και κοινωνίας. Παρακάτω έχω μεταφράσει μερικά σημεία κλειδιά από τους πολυσέλιδους ιστορικούς του λόγους:

Κύρια σημεία από αποκαλυπτικές ομιλίες του Προέδρου Jackson στο αμερικανικό Κογκρέσο σχετικά με την αναγκαιότητα κατάργησης της Κεντρικής Τράπεζας

“Η Κεντρική Τράπεζα απολαμβάνει ένα μονοπώλιο στον έλεγχο του νομισματικού μας συστήματος. Στην Τράπεζα επιτρέπεται να αυξάνει την αξία των μετοχών της πολλές φορές πάνω από την αξία των πραγματικών της αποθεματικών και να μπορεί να δανείζει χρήματα τα οποία στην πραγματικότητα δεν έχει, λαμβάνοντας τους τόκους προς όφελος των μετόχων της.

Περισσότερα από 8 εκ μετοχές της τράπεζας ανήκουν σε ξένους. Με αυτόν τον τρόπο τους παρέχουμε ένα δώρο πολλών εκατομμυρίων δολαρίων (σήμερα δισεκατομμυρίων) καθώς ο τρόπος λειτουργίας της τράπεζας δημιουργεί τόκους από ανύπαρκτο χρήμα οι οποίοι πολλαπλασιάζονται συνεχώς παρέχοντας τεράστια κέρδη στους μετόχους.

Είναι αδιανόητο ότι οι σημερινοί μέτοχοι έχουν τέτοια ειδική μεταχείριση από την Κυβέρνηση. Η ύπαρξη της Τράπεζας απαγορεύει τον ελεύθερο ανταγωνισμό και δημιουργεί μονοπώλιο. Φαίνεται σαν να στηρίζεται στη λανθασμένη ιδέα ότι οι σημερινοί μέτοχε είναι εντεταλμένοι όχι μόνο να απολαμβάνουν την εύνοια αλλά και τη γενναιοδωρία της Κυβέρνησης. Περισσότερο από το ένα τέταρτο των μετοχών είναι ξένοι και το υπόλοιπο ποσοστό ανήκει σε μερικές εκατοντάδες από τους πλουσιότερους των πλουσίων συμπολίτες μας.

Με βάση έγγραφα που παρέδωσα στο Κογκρέσο στην παρούσα συνεδρίαση, φαίνεται ότι την 1η Ιανουαρίου του 1832 από τα 28 εκ ιδιωτικών μετοχών της τράπεζας τα 8,4 κατέχονταν από ξένους, κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία. Το υπόλοιπο ποσοστό κατέχονταν , κυρίως, από μετόχους των Βορείων και Ανατολικών πολιτειών, οι οποίοι είναι οι πλουσιότεροι των πλουσίων.

Αυτό σημαίνει ότι το χρέος των Νότιων και Δυτικών πολιτειών είναι, ουσιαστικά, χρέος στους μεγαλοβιομηχάνους μετόχους του Βορά και της Ανατολής και στους Βρετανούς μετόχους. Το επιτόκιο που καταλήγουν να πληρώνουν οι Νότιες και Δυτικές πολιτείες μεταφέρεται στις Βόρειες και Ανατολικές και στην Βρετανία και αυτό επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την οικονομία τους και στεγνώνει τα κεφάλαιά τους.

Για να ανταποκριθούν σε αυτές τις επιβαρύνσεις πρέπει να πληρώσουν επιπλέον για τις τραπεζικές συναλλαγές τους και τα επίσημα αρχεία δείχνουν ότι μόνο στα τελευταία 2 έτη οι πολιτείες αυτές πλήρωσαν 6 εκ δολάρια από τα οποία 500 χιλ χρησιμοποιήθηκαν για την πληρωμή μερισμάτων στους Βρετανούς μετόχους.

Από τους 25 διοικητές της τράπεζας μόλις 5 επιλέγονται από την Κυβέρνηση. Αυτό δίνει στους μεγαλομετόχους ιδιώτες τη δυνατότητα να εκλέγουν τους προέδρους που τους συμφέρει και το τελικό αποτέλεσμα είναι η συγκέντρωση όλο και περισσότερων μετοχών στα χέρια λίγων. Έτσι, εκλέγονται ξανά και ξανά οι ίδιοι πρόεδροι οι οποίοι ελέγχονται από όλο και μικρότερο αριθμό μετόχων και τελικά η συγκέντρωση της δύναμης στα χέρια των λίγων γίνεται τρομακτική. Είναι εύκολο να κατανοήσουμε ότι τέτοια συγκέντρωση δύναμης είναι πηγή μεγάλων κακών για τη χώρα.

Δεν είναι κίνδυνος απέναντι στη δημοκρατία και την ανεξαρτησία μία τράπεζα που έχει τόσο μεγάλη δύναμη και τόσο μικρό δεσμό συμφέροντος με τα πραγματικά συμφέροντα της χώρας μας; Ο ίδιος ο διοικητής της Τράπεζας μας έχει πει ότι οι περισσότερες από τις τράπεζες των Πολιτειών υπάρχουν χάρη στην ανοχή του. Εφόσον ο διοικητής της Τράπεζας πρέπει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των μετόχων και εφόσον αυτά, σε ένα μεγάλο βαθμό είναι Βρετανικά και στο υπόλοιπο συμφέροντα ελάχιστων πλουσίων, όταν υπάρξει το δίλημμα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της χώρας ή των μετόχων τί θα επιλέξει ο διοικητής που εκλέγεται από τους μετόχους; Δεν είναι φανερό ότι σε περίοδο ειρήνης θα γίνεται, πάντα, απόπειρα παρέμβασης στις εκλογές με σκοπό την επικράτηση Προέδρου σύμφωνου με τα συμφέροντα της Τράπεζας; Και δεν είναι λογικό ότι σε περίοδο πολέμου ενδέχεται να υπάρξει σύγκρουση συμφερόντων και να απειληθεί ή ίδια μας η ανεξαρτησία;

Τί θα γίνει αν ξεσπάσει πόλεμος με τη χώρα των μετόχων που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο μετοχών στην τράπεζα; Εννοείται ότι μία τράπεζα που ένα μεγάλο ποσοστό της ανήκει σε ξένους και το υπόλοιπο ανήκει σε ντόπιους που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ξένων, αν όχι ελέγχονται από αυτούς, θα υποστηρίξει την αντίπαλο χώρα.

Στη σχετική με τη λειτουργία της Τράπεζας νομοθεσία αναφέρεται ότι απαγορεύεται η ίδρυση άλλης Κεντρικής Τράπεζας και έτσι διασφαλίζεται ότι θα λειτουργεί μόνο η συγκεκριμένη, μία. Αν το Κογκρέσο είχε την αρμοδιότητα ίδρυσης μίας Κεντρικής Τράπεζας γιατί δεν έχει το δικαίωμα ίδρυσης και δεύτερης και όσων άλλων χρειαστούν; Σύμφωνα με το Σύνταγμα σε μία και μόνο περίπτωση αναγνωρίζεται το δικαίωμα παροχής μονοπωλίου και αυτό έχει να κάνει με τα έργα δημιουργών και για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις η παροχή μονοπωλίου είναι αντισυνταγματική. Με βάση ποιο νόμο και ποια λογική η Κεντρική Τράπεζα έχει το δικαίωμα να διατηρεί το μονοπώλιο του ελέγχου του χρήματος του έθνους μας;

Η σχετική νομοθεσία ορίζει ότι η Κυβέρνηση πρέπει να καταβάλλει 1,5 εκ δολάρια ως ετήσια ανταμοιβή για τα αποκλειστικά δικαιώματα και τα προνόμια που έχει η Τράπεζα. Είναι πρωτάκουστο να παραχωρούμε σε κάποιον αποκλειστικά διακαιώματα και προνόμια και επιπλέον να τον πληρώνουμε σε ετήσια βάση γι' αυτό. Το Σύνταγμα ορίζει το δικαίωμα του κράτους να φορολογεί κάθε πολίτη και κάθε επιχείρηση. Με βάση ποια λογική μία ιδιωτική τράπεζα, όπως η Δεύτερη Τράπεζα των ΗΠΑ δε φορολογείται; “

Το βέτο του Jackson απέτρεψε την ανανέωση της άδειας λειτουργίας της Δεύτερης Τράπεζας των ΗΠΑ και αμέσως μετά, το 1833 έδωσε εντολή για τη μεταφορά όλων των κρατικών κεφαλαίων από την Κεντρική στις τοπικές τράπεζες που ελέγχονταν από τους Δημοκρατικούς. Οι λειτουργίας παροχής δανείων πέρασαν στις τοπικές τράπεζες και ο Jackson αποτελείωσε την Κεντρική Τράπεζα και επέφερε ένα τεράστιο πλήγμα στη τραπεζική ελίτ, η οποία, όμως, δε συγχωρεί ποτέ.

Η απάντηση ήταν άμεση. Με ενορχηστρωμένες κινήσεις από την Τράπεζα της Αγγλίας προκλήθηκε τεράστια έλλειψη ρευστότητας στις ΗΠΑ, καθώς η Κεντρική Τράπεζα παρέμεινε σε λειτουργία μέχρι το 1836 που έληγε η άδειά της. Το αποτέλεσμα ήταν οι τοπικές τράπεζες να αναγκαστούν να τυπώσουν χαρτονομίσματα και να τα ρίξουν στην αγορά. Πολύ σύντομα ο πληθωρισμός εκτινάχτηκε και η χώρα έπεσε σε ύφεση. Ο Jackson μίλησε στους τραπεζίτες της Κεντρικής Τράπεζας και τους υποσχέθηκε ότι η χώρα θα αντέξει τον πόλεμο τους και ότι η νίκη του θα είναι ολοκληρωτική και ο ξεριζωμός τους μόνιμος.

Μετά από όλα τα παραπάνω, δε θα πρέπει να προκαλέσει έκπληξη το γεγονός ότι ο Jackson έγινε ο πρώτος Πρόεδρος των ΗΠΑ εναντίον του οποίου πραγματοποιήθηκε απόπειρα δολοφονίας. Η παρακάτω εικόνα αναπαριστά την απόπειρα που έγινε στις 06 Μαΐου του 1833 λίγο μετά την υπόσχεσή του στους διοικητές της Τράπεζας των ΗΠΑ να τους καταστρέψει. Η απόπειρα δεν ήταν επιτυχής και έτσι σχεδιάστηκε και δεύτερη, η οποία έλαβε χώρα στις 30 Ιανουαρίου του 1835 αλλά κανένα από τα δύο όπλα του προδότη δεν εκπυρσοκρότησαν και ο Jackson σώθηκε ξανά.

Το 1835 ο Πρόεδρος Jackson πλήρωσε το σύνολο του αμερικανικού χρέους, κάτι που δε συνέβη ποτέ ξανά στην αμερικανική ιστορία. Η απάντηση των τραπεζιτών ήταν και πάλι πολύ σκληρή. Μία αδυσώπητη ύφεση από το 1837 μέχρι το 1844 προκάλεσε την αύξηση του αμερικανικού κατά δέκα φορές μόνο στον πρώτο χρόνο της ύφεσης.

Τί θα έλεγε, άραγε ο Jackson αν βίωνε τη σημερινή κρίση, αν έβλεπε αρχηγούς δημοκρατικών κρατών να εκλιπαρούν τους κεντρικούς τραπεζίτες να τους σώσουν, πρωθυπουργούς δημοκρατικά εκλεγμένους να παραδίδουν τις θέσεις τους άνευ εκλογών σε διοικητές κεντρικών τραπεζών και πολίτες να εναποθέτουν τις ελπίδες τους για διάσωση τους από τις τράπεζες στις .. κεντρικές τράπεζες;

Και τί θα έλεγαν οι τραπεζίτες, οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ για τον Jackson αν εξέφραζε με τον ίδιο τρόπο με τότε τις απόψεις του για τις κεντρικές τράπεζες και το τραπεζικό σύστημα; Θα θεωρούνταν αιρετικός, ρομαντικός, γραφικός ή απλά επικίνδυνος; Πόσα πράγματα μπορεί να πει και να αποκαλύψει κανείς πριν φτάσει να αντιμετωπιστεί από το 'σύστημα' ως αντίπαλος του και πριν φιμωθεί ή εξουδετερωθεί;

“Οι άνθρωποι προτιμούν μια ψεύτικη υπόσχεση από μία αληθινή άρνηση”, έλεγε ο φιλέλληνας φιλόσοφος Κόιντος Κικέρων.

Και τώρα προτιμούμε πιο πολύ από ποτέ την ψεύτικη υπόσχεση της διάσωσης μας από ένα αποτυχημένο σύστημα παρά την αληθινή άρνηση της πιθανότητας αυτό να συμβεί όσο το σύστημα παραμένει ως έχει. Δε θα σωθούμε ποτέ και δε θα γίνουμε πραγματικά ελεύθεροι αν δεν αλλάξουμε το ίδιο το σύστημα που ελπίζουμε πως θα μας σώσει. Και αυτό ίσως να ήταν το πρώτο που θα μας έλεγε ο Πρόεδρος Jackson σήμερα.

Πάνος Παναγιώτου

Επικεφαλής χρηματιστηριακός τεχνικός αναλυτής

XrimaNews.gr, WTAEC Ltd, GSTA Ltd

Τελικά αν δεν τρελαθώ τώρα δεν θα τρελαθώ ποτέ.....

τσουνάμι από την κρίση του ευρώ

Μέχρι τώρα πίστευα ότι για τα δεινά που υφίστανται τα νοικοκυριά εδώ και δυο χρόνια φταίει η κακή διαχείριση των δημόσιων οικονομικών από τον Καραμανλή την περίοδο 2004-2009 και η διαφθορά των ελλήνων που άκουγα να λέει ο Γιώργος πρώην πια πρωθυπουργός σε συγχορδία με τα παπαγαλάκια του στα ΜΜΕ.
Την ίδια εκτίμηση για το τι φταίει είχε και ο Λουκάς σύμβουλος τότε του Γιώργου και - κατ’ απαίτηση των Βρυξελλών και των δανειστών μας- σημερινός πρωθυπουργός .

Κουβαλούσα με σκυμμένο το κεφάλι το βαρύ φορτίο των ενοχών μου μετά από εκείνο το "μαζί τα φάγαμε" που μου πέταξε κατάμουτρα ο Θόδωρος, ο παχύσαρκος αντιπρόεδρος στις κυβερνήσεις του Γιώργου και του Λουκά.

Και ξαφνικά σαν από μηχανής άθεος μας προκύπτει συστημική κρίση από το πουθενά.
Άντε τώρα εγώ να μαθαίνω απ’ την αρχή ότι για όλα μας τα βάσανα δεν είναι μόνο η διαχείριση Καραμανλή και η διαφθορά των εφοριακών που φταίει όπως μου 'λεγε ο ΓΑΠας αλλά κάτι άλλο πρέπει να φταίει κάτι που έχει να κάνει με το ίδιο το ευρώ και να συνηθίσω στις τσιρίδες του Όλι Ρεν που πριν δυο χρόνια μας ευχότανε «καλό κουράγκιο» και τώρα χτυπιέται σαν απατημένη νεόνυμφη.
Αν δεν πάρουμε αμέσως ριζικά μέτρα σε κεντρικό επίπεδο ευρωζώνης μετά το τέλος Νοεμβρίου πάμε για διάλυση του ευρώ και διαζύγιο και θα μιλάμε μέσω των δικηγόρων μας σκούζει ο απατημένος ευρω-επίτροπος.
Τα επιτόκια με τα οποία δανείστηκε η γειτονική Ιταλία χθες ξεπέρασαν το 6% για τα έντοκα γραμμάτια και το 7% για τα ομόλογα  και απ’ τα δανεικά αυτά περιμένουμε να συμμετάσχει η Ιταλία στα δανεικά της 6^ης δόσης που θα μας δώσουν με επιτόκιο …5%.

Και να βλέπεις και τη χοντροκώλα του Βερολίνου να μην μπορεί να δει πιο πέρα από το χρυσάφι της Μπουντεσμπανκ και να 'χει εξαφανιστεί κι ο ΓΑΠας που ως άλλος Καραμανλής ούτε μιλάει ούτε λαλάει αλλά ούτε και που τον ξανάδε κανείς να κάνει κανό ή ποδήλατο με κείνο το σεξουλιάρικο μαύρο κολλάν….

Το άκρον άωτο του παραλογισμού δηλαδή κι εγώ ο χαμένος να στήνομαι κάθε βράδυ στις 8 μπροστά στην TV και με το control στο χέρι να κάνω zapping από κανάλι σε κανάλι περιμένοντας ποιος από όλους τους κήνσορες της δημοσιογραφίας που δυο χρόνια τώρα μας τα πρήζουνε για το πόσο εμείς οι πολίτες φταίμε που καταντήσαμε παρίες της Ευρώπης να κάνει την αυτοκριτική του και να μου ζητήσει συγνώμη.

Το bradefer με τις άχρηστες υπογραφές των αρχηγών και οι πραγματικές επιδιώξεις του ΔΝΤ και της ΕΕ.

Σε μείζων θέμα έχουν αναγάγει οι Γερμανοί (κυρίως) και το ΔΝΤ την απαίτησή τους για έγγραφη δέσμευση των αρχηγών των κομμάτων της συγκυβέρνησης στην εφαρμογή των μέτρων που θα συνοδεύουν τη νέα δανειστική σύμβαση για την περίοδο μέχρι το 2021 που έχει εξελιχθεί σε ένα ιδιότυπο bradefer με τον Σαμαρά που αρνείται να υπογράψει.
Έχει κανείς την εντύπωση ότι στην περίπτωση που ο Σαμαράς γίνει πρωθυπουργός θα εφαρμόσει κάποιο άλλο μνημόνιο ή κάποια άλλη δέσμη μέτρων απ΄ αυτή που σήμερα εφαρμόζεται κατ΄ εντολή της τρόικας και των δανειστών μας και οδηγούν στην εξαθλίωση των νοικοκυριών?

Προς τι λοιπόν η επιμονή των Γερμανών να αναγάγουν σε μείζων θέμα την υπογραφή του Σαμαρά και να απειλούν ότι σε αντίθετη περίπτωση δεν θα εκταμιευτεί η 6^η δόση αδιαφορώντας αν αυτό οδηγήσει σε στάση πληρωμών την Ελλάδα και ενεργοποίηση των Cds με απροσδιόριστες αρνητικές επιπτώσεις για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία?
Είναι φανερό ότι το γαϊτανάκι με την εκταμίευση ή μη της 6^ης δόσης από τις αρχές Σεπτεμβρίου αποσκοπεί  στο σπάσιμο του τσαμπουκά και στην υποδούλωση  και πλήρη και εθελοντική υποταγή της πολιτικής ηγεσίας της χώρας στα κελεύσματα και τις απαιτήσεις των τοκογλύφων δανειστών μας.
Διότι είναι ηλίου φαεινότερο ότι η υπογραφή Σαμαρά δεν θα έχει καμιά αξία αν μετά από ενδεχόμενη εκλογική του νίκη θελήσει να προβάλει αντιρρήσεις στην εφαρμογή των συμπεφωνημένων και απαιτήσει επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου.

Το ίδιο άχρηστη είναι και η υπογραφή του πρόθυμου σε υποκύψεις ενώπιον των ηγετών της ΕΕ, του ΔΝΤ και της τρόικας προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου που πιθανότατα πριν τις εκλογές θα αποτελεί παρελθόν και για το ΠΑΣΟΚ και για την πολιτική ιστορία της Χώρας. 

Το φίδι βγήκε από τ΄ αυγό του, παχύ-παχύ σαν αντιπρόεδρος κυβέρνησης…

δανεισμένο από εδώ

Η έκπληξη που πολλοί δοκίμασαν με την ορκωμοσία βουλευτών του ΛΑ.Ο.Σ σε υπουργικούς θώκους είναι παντελώς αβάσιμη καθώς το αυγό του μεγάλου φιδιού δεν επωάζεται στο Λιμάνι του Πειραιά που κατέλυσε ο Άδωνης ούτε στο υπουργείο που κατέλαβε ο άλλοτε τσεκουροφόρος Μάκης.

Αυτονόητο είναι ότι και οι υπουργοί του ΛΑ.Ο.Σ θα προσπαθήσουν να σπείρουν αυγά του φιδιού δεξιά κι αριστερά προβοκάροντας κάθε δημοκρατική εκδήλωση.

Ωστόσο το βασικό εκκολαπτήριο των αυγών του μεγάλου φιδιού βρίσκεται στην κεντρικότατη πλατεία Συντάγματος απέναντι από το Κοινοβούλιο.

Ήδη τα πρώτα φιδάκια κατέβηκαν από τον 6^ο όροφο του κτιρίου της οδού Νίκης όπου βρίσκεται το γραφείο του Αντιπροέδρου, υπουργού Οικονομικών και επίδοξου Κυβερνήτη της χώρας Βαγγέλη Βενιζέλου και δαγκώνουν θανατηφόρα όποιον ενοχλεί τον υπουργό.
Το πρώτο φιδάκι δάγκωσε την Ανεξάρτητη Αρχή Προϋπολογισμού της Βουλής υποχρεώνοντας σε παραίτηση την επικεφαλής επιστήμονα κα Στέλλα Μπαλφούσια γιατί η έκθεση της για την πορεία εκτέλεσης του προϋπολογισμού δεν άρεσε στον (πολλά βαρύ, λόγω όγκου) Βαγγέλη.

Λίγο μετά ήρθε η στιγμή τα φιδάκια του Βενιζέλου να δαγκώσουν την Ελληνική Στατιστική με τον αποκεφαλισμό από τον υπουργό όλων των μελών του Δ.Σ της (κατ’ ευφημισμό) Ανεξάρτητης Αρχής γιατί δεν του κάνανε τα χατίρια με εξαίρεση τον προέδρό της που έχει πλάτες (καθότι υπάλληλός του) στο ΔΝΤ.

Χθες τα κολοβά φιδάκια του Βενιζέλου έβαλαν στο στόχαστρο τους τη Δικαιοσύνη και ειδικά τους δικαστές του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καλαμάτας που εξέδωσε απόφαση προσωρινής διαταγής με την οποία «απαγόρευσε στη ΔΕΗ να προχωρήσει σε διακοπή ηλεκτροδότησης σε συγκεκριμένη κατοικία, καθώς οι ιδιοκτήτες της δεν πλήρωσαν το λογαριασμό ρεύματος, επειδή, όπως υποστηρίζουν, το Ειδικό Τέλος Ακινήτων είχε προσδιορισθεί με λάθος τρόπο, τόσο σε σχέση με την τιμή ζώνης όσο και σε σχέση με τα τετραγωνικά μέτρα.»

Αυτό εξόργισε το Βενιζέλο που έδωσε εντολή στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους να προβεί σε ακύρωση της απόφασης του Πρωτοδικείου Καλαμάτας, ενώ προανήγγειλε ότι θα αποδοθούν πειθαρχικές ποινές και στους δημάρχους που παροτρύνουν τους πολίτες να μην πληρώνουν το χαράτσι στα ακίνητα...
Το αν έχει το δικαίωμα το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους να ακυρώνει δικαστικές αποφάσεις είναι κάτι που ξεπερνά τις νομικές μου γνώσεις.

Από τα λίγα κολλυβογράμματα βέβαια που έμαθα θαρρώ πως το να επιδιώκει κάποιος να περιορίσει την ανεξαρτησία των δικαστηρίων που αποτελούν το έσχατο καταφύγιο των αδικούμενων πολιτών περισσότερο με φασιστική πρακτική μοιάζει παρά με δημοκρατική διαδικασία.

Έτσι μέρα με τη μέρα τα φασιστικά φιδάκια που εκπορεύονται από το γραφείο του επίδοξου Κυβερνήτη της Χώρας Β. Βενιζέλου καταλαμβάνουν όλο και μεγαλύτερο μέρος των ζωτικού μας χώρου με την ανοχή και των 3 Ανεξάρτητων Εξουσιών (Κυβέρνηση, Βουλή, Δικαιοσύνη) κι αν συνεχίσουμε να κοιτάμε το δέντρο (τη συμμετοχή του ΛΑ.Ο.Σ στην κυβέρνηση) χάνουμε το Δάσους του εκφασισμού της «Δημοκρατίας» από τη Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (χθες υπό τον Γ. Παπανδρέου και σήμερα υπό το Λ. Παπαδήμο).

  

Εξ όνυχος τον λέοντα…

Ο κ. Παπαδήμ(ι)ος

Οι Ευρωπαίοι και τα πολιτικά κόμματα που στηρίζουν την τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου έχουν αποδεχτεί το Γαλλο-Γερμανικό σχέδιο για χρεοκοπία και επιστροφή μας στη δραχμή με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες για τους δανειστές μας.
Το σκοτεινό μέλλον που μας επιφυλάσσει η υλοποίηση των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της 26^ης και 27^ης Οκτωβρίου αποκάλυψε ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος που επιστρατεύτηκε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ, τη Ν.Δ και το ΛΑ.Ο.Σ για να κάνει τη βρόμικη δουλειά και να υπογράψει τη ληξιαρχική πράξη θανάτου της εθνικής μας κυριαρχίας από τη χρεοκοπία.

Σε μια αποστροφή του λόγου του κατά τη δευτερολογία του στη βουλή για την ψήφο εμπιστοσύνης ακούσαμε τον εκλεκτό των αγορών πρωθυπουργό μας, να περιγράφει με μελανά χρώματα τα δεινά που μας αναμένουν στην υποθετική –όπως το τόνισε- περίπτωση εξόδου μας από το ευρώ.

Σε μια τέτοια –υποθετική όπως επισήμανε- περίπτωση θα επιστρέφαμε σε ένα υποτιμημένο εθνικό νόμισμα που θα οδηγούσε σε αύξηση του πληθωρισμού κάτι που θα ήταν εις βάρος των χαμηλόμισθων και των συνταξιούχων (που κατά τη γνώμη του προφανώς καλοπερνάνε σήμερα) ενώ θα έκανε δυσχερέστατη τη αποπληρωμή του δημόσιου χρέους που «θα είναι εκπεφρασμένο σε ευρώ».
Να υποθέσουμε πως ο πρώην διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αγνοεί πως το ομολογιακό χρέος της χώρας είναι εκφρασμένο σε εθνικό νόμισμα και ως εκ τούτου στην -υποθετική όπως είπε- περίπτωση εξόδου μας από το ευρώ και το δημόσιο χρέος θα εκφραστεί στο νέο υποτιμημένο εθνικό νόμισμα προς μεγάλη λύπη των τοκογλύφων δανειστών μας?
Και επειδή κάτι τέτοιο δεν μπορεί να το αγνοεί ο τραπεζίτης πρωθυπουργός, ούτε και μπορεί να θεωρηθεί ως Lapsus Linguae είναι φανερό ότι η αναφορά του κ. Παπαδήμου αφορά στη χρεοκοπία της χώρας και την επιστροφή στη δραχμή την οποία κλήθηκε να διαχειριστεί μετά την ολοκλήρωση του haircut κατά 50% του ομολογιακού χρέος που βρίσκεται σε χέρια ιδιωτών.
Εν ολίγοις ο κ. Παπαδήμος προεξοφλεί ότι με την υιοθέτηση των αποφάσεων της 26^ης και 27^ης Οκτωβρίου για τις οποίες τόσο πολύ κόπτεται η κ. Μέρκελ το σύνολο του δημοσίου χρέους με τον ένα ή άλλο τρόπο θα γίνει ενυπόθηκο και θα είναι ανεπηρέαστο από την οποιαδήποτε νομισματική μεταβολή οπότε και η Ελλάδα θα μπορεί αζημίως για τις μεγάλες τράπεζες της ευρωζώνης να εκδιωχτεί από το ευρώ.

Και επειδή ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες που ακόμα δεν έχουν δημοσιοποιηθεί θα προσπαθήσω να ανιχνεύσω πως θα γίνει αυτό που εννοούσε ο κ. πρωθυπουργός με όσα στο μεταξύ έχουν διαρρεύσει.

Ήδη στις διαπραγματεύσεις για το haircut έχει διαφανεί η πρόθεση των τραπεζών να συμμετάσχουν εθελοντικά (ώστε να μην προκληθεί πιστωτικό γεγονός) υπό τον όρο ότι τα νέα ομόλογα που θα εκδοθούν θα υπάγονται στο Αγγλικό Δίκαιο και άρα δεν θα επηρεάζονται από τυχούσα νομισματική αλλαγή στην Ελλάδα ενώ τα επιτόκια σχεδόν θα διπλασιαστούν κοντά στο 8% ώστε οι ζημιές για τις τράπεζες να περιοριστούν μόνο στην καθαρή αξία των ομολόγων που θα κουρευτούν και όχι και επί των τόκων.
Οι απόψεις αυτές έφθασαν στην Κυβέρνηση με τον επισημότερο τρόπο κατά τη συνάντηση που είχε χθες με τον αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών Βαγγέλη Βενιζέλο ο επικεφαλής του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF) Charles Dallara.
Με την ολοκλήρωση δηλαδή του κουρέματος το δημόσιο χρέος κατά μεν το ομολογιακό του μέρος που θα κατέχουν οι ιδιώτες (τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία κλπ) θα είναι αρμοδιότητας του Αγγλικού Δικαίου ενώ το υπόλοιπο χρέος που πήραμε με το πρώτο μνημόνιο είναι έτσι κι αλλιώς ενυπόθηκο δάνειο με υποθήκη την ακίνητη και κινητή περιουσία του ελληνικού δημοσίου κατά ρητή πρόβλεψη της αρχικής δανειακής σύμβασης.

Έτσι σε περίπτωση αποχώρησης ή αποβολής μας από το ευρώ μετά την εφαρμογή των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής οι πιστωτές μας κράτη και ιδιώτες θα απαιτήσουν η αποπληρωμή του χρέους να γίνει σε ευρώ έχοντας τη δυνατότητα να κατάσχουν δημόσια ή ιδιωτική περιουσία σε περίπτωση μη πληρωμής τους.
Και προφανώς αυτό εννοούσε ο τραπεζίτης πρωθυπουργός όταν περιόριζε τις αρνητικές επιπτώσεις από ενδεχόμενη επιστροφή στη δραχμή μόνο και αποκλειστικά στα νοικοκυριά.

Η Δημοκρατία μας δυστυχώς επτώχευσε!!!

Από το «Υπέρτατος Νόμος η σωτηρία της Πατρίδος» της Χούντας του  Παπαδόπουλου… φθάσαμε στο «Υπέρτατος Νόμος η σωτηρία του Ευρώ» της Χούντας Παπανδρέου – Σαμαρά με ολίγη από Παπούλια.

Πιο έντιμος ο Συνταγματάρχης Παπαδόπουλος παραδέχτηκε στο διάγγελμα του την εκτροπή από το Σύνταγμα επισημαίνοντας ότι: «Η εκτροπή αύτη ήτο επιβεβλημένη διά την σωτηρίαν της Πατρίδος. Δι’ αυτό επενέβη ο Στρατός. Διά να ανακόψη την πορείαν προς την καταστροφήν, ένα βήμα προ της αβύσσου»

Χθες βράδυ οι δύο πολιτικοί αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου και της Ν.Δ Αντώνης Σαμαράς συναινούντος και του εντεταλμένου για την τήρησή του Συντάγματος Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια αποφάσισαν την εκτροπή από το Σύνταγμα δια την σωτηρίαν του ευρώ.
Θα μπορούσαν αντιγράφοντας τον Παπαδόπουλο να ισχυριστούν ότι η Χούντα των πολιτικών επενέβη «δια να ανακόψη την πορείαν προς την καταστροφήν. Ένα βήμα προς της αβύσσου» και την έξοδο από την ευρωζώνη.
Προτίμησαν όμως να μην πουν τίποτα αφήνοντας το έργο δικαιολόγησης της εκτροπής στις δημοσκοπήσεις και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια.

Ας έχουν όμως υπόψη τους οι εκτραπέντες ότι τα πραξικοπήματα συνήθως τελειώνουν με δίκες, καταδίκες και κάποτε (αραιά και που) και με εκτελέσεις…

ΝΑΙ στο Δημοψήφισμα ΟΧΙ στη Σύμβαση και το Ευρώ.

Ανεξάρτητα από το χρόνο, που καλείται ο ελληνικός λαός να αποφανθεί για την τύχη του, προσωπικά η απόφαση του πρωθυπουργού να προκηρύξει δημοψήφισμα και μάλιστα με τα συγκεκριμένα ερωτήματα με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θεωρώ τον Παπανδρέου έναν επικίνδυνο τυχοδιώχτη αφού η έκφραση γνώμης από το λαό έπρεπε να γίνει πριν ο Παπανδρέου σε ρόλο καμαριέρας κλειστεί στο δωμάτιο κι αποφασίσει με τον Στρος Καν την υπαγωγή μας στο ΔΝΤ που άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για τη σημερινή φτώχεια και εξαθλίωση.

Αυτά όμως ανήκουν στο παρελθόν, στο παρόν ανήκουν οι οιμωγές του κατεστημένου κατά του δημοψηφίσματος και της ενδεχόμενης αποχώρησης ή αποπομπής μας από το Ευρώ.
Αν όμως δούμε με ψυχραιμία τα δεδομένα θα διαπιστώσουμε πως το Δημοψήφισμα είναι μια μοναδική ευκαιρία να δώσουμε προοπτική και μέλλον στη χώρα και το λαό της αρκεί να πούμε σθεναρά ΟΧΙ ΣΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ, ΟΧΙ ΣΤΟ ΕΥΡΩ, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.

Η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δεν θα γίνει φυσικά χωρίς κλυδωνισμούς, χωρίς κόστος, πόνο και αίμα αλλά και η παραμονή μας στο Ευρώ συνεπάγεται μεγαλύτερο κόστος, πόνο και αίμα.
Ήδη οι άνεργοι έχουν φθάσει το εκατομμύριο χωρίς να υπολογίζουμε τις έμμεσες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων μέσω της εφεδρείας με προοπτική περαιτέρω επιδείνωσης.
Απ’ την άλλη πλευρά όσοι ακόμα εξακολουθούν να έχουν μια κάποια απασχόληση αμείβονται με ψαλιδισμένους μισθούς και οι συνταξιούχοι έχουν ήδη αρχίσει «να βλέπουν το ψωμί και να τους πιάνει παράπονο».
Και αυτή η κατάσταση δεν προβλέπεται –με βάση το ευρωπαϊκό σχέδιο διάσωσης των τοκογλύφων δανειστών μας- να αλλάξει τα προσεχή 40-50 χρόνια.

Αντίθετα με την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα (δραχμή ή όπως αλλιώς ονομαστεί) και την εξ’ αυτής βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας η προοπτική ανάκαμψης και αναστροφής της αρνητικής πορείας έρχεται πολύ πιο κοντά…
Ανάμεσα λοιπόν στο δίλημμα παραμονή στο Ευρώ με διαρκή λιτότητα, φτώχεια και εξαθλίωση για 40-50 χρόνια 100 φορές προτιμότερη η επιστροφή σε εθνικό νόμισμα που θα μας επιτρέψει να αποκτήσουμε εκ νέου προοπτική ανάπτυξης.  

Επικίνδυνος τυχοδιώχτης ή τζάμπα μάγκας?

Πολύ φοβάμαι πως το δημοψήφισμα για να φορτωθεί ο ελληνικός λαός με τη θέλησή του τα τεράστια βάρη και τη διαρκή λιτότητα που προβλέπει η νέα δανειακή σύμβαση ή να εγκαταλείψει η Ελλάδα το ευρώ, μας το επιβάλουν οι ισχυροί της ΕΕ και του ΔΝΤ και απλά ο ΓΑΠας κάνει για άλλη μια φορά τον τζάμπα μάγκα.

Διαφορετικά αν κλείσει η κάνουλα της τρόικας μπαίνει θέμα πως θα πληρωθούν μισθοί συντάξεις και δώρα το Δεκέμβρη κι αν το Γενάρη θα υπάρχουν ευρώ για να τυπωθούν τα ψηφοδέλτια του δημοψηφίσματος.

Με Δραχμή ή με Ευρώ θα κάνουμε Χριστούγεννα?

Βάλτε τώρα που γυρίζει και κερδίστε μεγάλα δώρα…

Η κυβέρνηση δια του πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου πανηγυρίζει για 5^η ή 6η φορά ότι κατάφερε να μας σώσει απ’ τη χρεοκοπία την στιγμή που αν είχε έστω και μυαλό κουκούτσι θα έπρεπε να δώσει εντολή στο νομισματοκοπείο να αρχίσει να «κόβει» Δραχμές για να μπορέσει να λειτουργήσει το κράτος ευθείς μόλις μας «σουτάρουν» από το ενιαίο νόμισμα οι λοιποί εταίροι μας.

Κι αν νομίζετε πως αστειεύομαι πρωί πρωί ξαναρίξτε μια ματιά στην απόφαση της Συνόδου Κορυφής που με απλά λόγια επισημαίνει ότι προϋπόθεση για να μειωθεί το δημόσιο χρέος στο 120% του ΑΕΠ, και να καταστεί βιώσιμο,  το 2020 είναι να δεχτούν ως το τέλος του χρόνου οι τράπεζες, τα ασφαλιστικά Ταμεία και ασφαλιστικές εταιρίες να μειώσουν κατά 50% την αξία των ελληνικών ομολόγων που κατέχουν.

Για το τι θα γίνει αν οι τράπεζες και λοιποί ιδιώτες που κατέχουν ελληνικά ομόλογα αρνηθούν να συμμετάσχουν στο κούρεμα του ελληνικού χρέους το είπε η Γερμανίδα Καγκελάριος στον επικεφαλής του Ινστιτούτου Διεθνούς Χρηματοοικονομικής, Charles Dallara όταν τον εκβίασε να αποδεχτεί την προτεινόμενη λύση: «Αν οι τράπεζες δεν δεχτούν την πρόταση για κούρεμα 50% η Ελλάδα θα οδηγηθεί στη χρεοκοπία και θα χάσουν το 100% της αξίας των ελληνικών ομολόγων που έχουν».

Αυτό σημαίνει ότι το αν θα παραμείνουμε στο ευρώ ή θα υποχρεωθούμε εκόντες άκοντες να επιστρέψουμε στη Δραχμή εξαρτάται από τις διαθέσεις των ιδιωτών που έχουν επενδύσει σε ελληνικά ομόλογα και που όπως όλα δείχνουν είναι αυτή τη στιγμή αρνητική.
Ούτε καν όλες οι ελληνικές τράπεζες θα δεχτούν το κούρεμα οπότε αναλογιστείτε τι θα γίνει σε παγκόσμιο επίπεδο μου επισήμανε υψηλόβαθμος αξιωματούχος μεγάλης ελληνική τράπεζας.
Και τι θα γίνει αν αρνηθείτε να συμμετάσχετε ρώτησα… η κυβέρνηση θα το επιβάλει με νόμο μου είπε ανοίγοντας τον ασκό του Αιόλου και της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας…

Γι αυτό σας λέω βάλτε τώρα που γυρίζει και κερδίστε μεγάλα δώρα…

«Με Δραχμή ή με Ευρώ τα Χριστούγεννα»?

Με θράσος χιλίων ερυθρόκωλων πιθήκων επιμένουν να κυβερνούν.

Με απύθμενο θράσος ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος επέκρινε χθες βράδυ τους πολίτες που στις δημοσκοπήσεις δίνουν στο ΠΑΣΟΚ μόλις 15% ότι δεν ξέρουν τι τους γίνεται.

Δεν το είπε έτσι ακριβώς αλλά αυτό ήταν το νόημα αυτών που είπε κι όταν ζορίστηκε από τον παρουσιαστή της εκπομπής τα γύρισε ελαφρώς λέγοντας πως ο λαός έχει δίκιο ακόμα κι όταν κάνει λάθος.

Στην παρατήρηση ότι γιατί η Κυβέρνηση αφού έχει απολέσει την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος δεν προσφεύγει σε πρόωρες εκλογές για να αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός για την τύχη του, ο κ. Αντιπρόεδρος αντέτεινε πως η απώλεια της εμπιστοσύνης δεν διαπιστώνεται από τις δημοσκοπήσεις αλλά από τις εκλογές που σύμφωνα με το Σύνταγμα γίνονται και –κατά τη γνώμη του- πρέπει να γίνονται κάθε 4 χρόνια.

Ο κ. Αντιπρόεδρος φυσικά και γνωρίζει ότι αυτό που ξεστόμισε για διεξαγωγή των εκλογών κάθε 4 χρόνια είναι μια σκέτη μπαρούφα αφού από τις 49 βουλές που προκύψανε από αντίστοιχες εκλογές από το 1829 μέχρι σήμερα μόλις τρεις (αριθμός 3) ολοκλήρωσαν την τετραετία.
Είναι οι βουλές 1928-1932, 1985-1989 και 2000-2004.

Και στις 3 περιπτώσεις που η Βουλή ολοκλήρωσε τη θητεία της η Κυβέρνηση είχε στο τσεπάκι της την απώλεια της εξουσίας….

Το 1932 ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος που έχασε την εξουσία λόγω της οικονομικής κρίσης που επέφερε η υιοθέτηση σκληρής δραχμής (της χρυσής δραχμής) που οδήγησε τελικά σε χρεοκοπία…

Το 1989 ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου που απώλεσε την εξουσία κάτω από το βάρος του σκανδάλου Κοσκωτά που είχε αποκαλυφθεί το Φθινόπωρο του 1988 και

Το 2004 ήταν η σειρά του Κώστα Σημίτη να χάσει την εξουσία. Τούτος εδώ μάλιστα  ήταν δεν τόσο βέβαιος πως θα συντριβεί στις εκλογές ώστε δεν αποτόλμησε καν την κάθοδό του στις εκλογές παραδίνοντας το «δακτυλίδι» και το κόμμα στο σημερινό πρωθυπουργό.

Αποδεικνύεται έτσι περίτρανα ότι μόνο πρωθυπουργοί που γνωρίζουν πέραν πάσης αμφιβολίας πως έχουν χάσει την εμπιστοσύνη του εκλογικού σώματος και θα ηττηθούν στις εκλογές επιλέγουν να παραμείνουν στην «καρέκλα» τους μέχρι τέλους.

Το τραγικό με το σημερινό Πρωθυπουργό (της συμφοράς) είναι πως ενώ ξέρει ότι δεν διαθέτει πια δημοκρατική νομιμοποίηση επιμένει να παραμένει στην εξουσία και με πράξεις και παραλείψεις της Κυβέρνησής του να καταδικάζει τον ελληνικό λαό σε μακροχρόνια άγρια λιτότητα σύμφωνα με τις επιταγές της τρόικας και των τοκογλύφων δανειστών μας.

Μας κυβερνούν ψεύτες κι οσφυοκάμπτες….

Θα ‘πρεπε να ξέρουν εκεί στην κυβέρνηση ότι όσο σκύβεις τόσο περισσότερο σε πιέζουν να τους κάνεις καμάρα στα τέσσερα…
Γιατί κάπως έτσι συμπεριφέρονται και οι μεγάλοι της Ευρώπης που δεν βλέπουν την τύφλα τους αλλά ορέγονται τους έλληνες σκλάβους στα υποστατικά τους στην Ελλάδα που θ’ αγοράσουν έναντι πινακίου φακής.

Έτσι χθες στο eurogroup ανέβαλαν για το Νοέμβριο την απόφαση για εκταμίευση ή όχι της 6^ης δόσης αντί για τις 13 Οκτωβρίου που όπως έχει πει η κυβέρνηση υπάρχουν χρήματα για τη λειτουργία του κράτους.
Στα εκβιαστικά παιχνίδια, τους ευνοεί και το γεγονός ότι αυτή την περίοδο δεν υπάρχουν λήξεις ομολόγων και έτσι δεν ρισκάρουν να μείνουν απλήρωτα τίποτα ομόλογα τινάζοντας στον αέρα τράπεζες, ευρώ και ευρωζώνη.

Το αν θα μείνουν απλήρωτοι μισθοί και συντάξεις λίγο τους ενδιαφέρει, άλλωστε η στάση πληρωμών εντός της χώρας είναι πιστοποιημένη από πολλές ενδείξεις η στάση πληρωμών προς τα έξω είναι που τρέμουν οι δανειστές μας.

Πρόσχημα για τη νέα αναβολή στην εκταμίευση της 6^ης δόσης είναι πως δεν θα είναι έτοιμη πριν το τέλος του μήνα η έκθεση της τρόικας ενώ στην πραγματικότητα τρέμουν μην γίνει καμιά στραβή στη Βουλή απ’ την κυβερνητική πλειοψηφία και πιέζουν με δίλλημα την 6^η δόση ή τη χρεοκοπία να περάσουν μέχρι το τέλος Οκτωβρίου σε νόμο το σύνολο των φορομπηχτικών μέτρων που έχουν αποφασιστεί και θα εφαρμοστούν μέχρι το 2015.

Οι πιέσεις για συνολική αντιμετώπιση της δημοσιονομικής σταθερότητας για όλη ην περίοδο του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος (2011-2015) άρχισαν τον περασμένο μήνα με την αποχώρηση της τρόικας και την άρνησή της να επιστρέψει παρά την επιβολή από την Κυβέρνηση έκτακτων φορομπηχτικών μέτρων ύψους 4,2 δις ευρώ στις πλάτες των πολιτών.
Όταν ο Βενιζέλος αύξησε το βάρος των ελλήνων με πρόσθετα έκτακτα μέτρα 3 δις ευρώ (σύνολο 7,4 δις) η τρόικα επέστρεψε αλλά το παιχνίδι του εκβιασμού συνεχίστηκε, έτσι στα ήδη ασήκωτα έκτακτα μέτρα συμφωνήθηκαν να πληρώσουμε το 2012 άλλα 11 δις ευρώ έκτακτους φόρους.

Και πάνω που είμαστε έτοιμοι να εισπράξουμε την καταραμένη 6^η δόση, τροϊκανοί και ευρωπαίοι ηγέτες και ηγετίσκοι ανέβαλαν την εκταμίευση των 8 δις ευρώ της 6ης δόσης και συνέχισαν τις πιέσεις για χαμηλότερους μισθούς και συντάξεις, για περισσότερες απολύσεις, για κατάργηση των κατώτερων μισθών και των συλλογικών συμβάσεων και για ξεπούλημα με συνοπτικές διαδικασίες της κρατικής περιουσίας.

Και όσο η Κυβέρνηση συνεχίζει να υποχωρεί στις πιέσεις τους προσφέροντας φρέσκο κρέας εργαζομένων στα αδηφάγα κοράκια των τοκογλύφων τόσο αυτοί θα γίνονται περισσότερο ξεδιάντροποι και απαιτητικοί.

"Χρεοκοπία":Τι ακριβώς φοβόμαστε;

 

Ακουγοντας αποτελέσματα δημοσκοπήσεων για το πόσο φοβούνται οι Έλληνες την "χρεοκοπία" αναρωτιέμαι.
Ξέρουν άραγε αυτοί που απάντησαν στην ερώτηση τι ακριβώς φοβούνται;
Ξέρουν οτι απάντησαν σε μιά λάθος ερώτηση που για σκοπό της είχε την σύγχυση γύρω από το θέμα;
Αναρωτιούνται γιατί στα δελτία ειδήσεων δεν μπαίνουν στον κόπο να αφιερώσουν 5 λεπτά για να ξεκθαρίσουν απλά την έννοια default που φυσικά καθόλου δεν είναι συνώνωνυμη της καταστροφής ή της πείνας;
Δεν έχω απάντηση.

Λεω μόνο πως στην περίπτωση της Αργεντινής π.χ. είχαμε 2 "χρεοκοπίες" που δεν έμοιαζαν καθόλου μεταξύ τυυς.
Στην πρώτη(κυβέρνηση Ντε Λα Ρούα αν θυμαμαι καλά)  η Αργεντινή βρέθηκε μπροστά σε κλειστές τράπεζες και χάος.
Στην δευτερη όμως του 2003 απλά η κυβέρνηση Κιρχνερ δήλωσε οτι δεν μπορει να αποπληρωσει τα δανειά της και απαιτούσε διαγραφή που τελικά πέτυχε. Παράλληλα την ίδια στιγμή που δήλωσε στάση πληρωμών προς τους δανειστές της έδωσε αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και επανεκίνησε την οικονομία. Τη χρονιά εκείνη η Αργεντινή πέτυχε ανάπτυξη 8% και την επόμενη 11%! Δινοντας αυξήσεις και επιστρέφοντας περικοπές.

Απλά για να ξέρουμε οτι σημασία έχει το ποιά κυβέρνηση και με ποιους όρους(εναντίον τίνος) κάνει μια "χρεοκοπία"
 Για να ξερουμε τι ακριβώς να φοβόμαστε και τι να ελπίζουμε

Εδώ και τώρα

Οι φοροφυγάδες πίνουν στην υγεία του Βενιζέλου και της συμμωρίας.

Πρώτα άνοιξαν το παράθυρο για το ξέπλυμα της φοροδιαφυγής και τώρα ζητούν να τους χειροκροτήσουμε επειδή λένε πως θα χτυπήσουν τη φοροδιαφυγή υπερφορολογώντας τους αδύναμους που δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν.

«Αν δεν παρέμβουμε δραστικά στις πρακτικές και τις νοοτροπίες της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής, όλα όσα αγωνιζόμαστε να κάνουμε για την αποκατάσταση της δημοσιονομικής ανεξαρτησίας της χώρας θα είναι μάταια».
Αυτό δήλωσε χθες ο Βενιζέλος προκειμένου να δικαιολογήσει την πρωτοφανή απόφαση ελέγχου της φοροδιαφυγής με αποδείξεις που στην πραγματικότητα αποσκοπεί να υπερφορολογήσει τους μικρούς και μη δυνάμενους να φοροδιαφύγουν.

Δηλαδή αν οι φορολογούμενοι στο τέλος του χρόνου τεκμηριώσουν με αποδείξεις πως διέθεσαν (υποχρεωτικά το 60% για κατανάλωση) το εισόδημα που απέκτησαν θα θεωρούνται ειλικρινείς διαφορετικά θα θεωρούνται φοροφυγάδες και θα τιμωρούνται με πρόστιμο 10% για κάθε απόδειξη που θα λείπει.

Προφανώς ο Βενιζέλος θεωρεί ότι ο ελληνικός λαός πάσχει από προχωρημένο Αλτσχάιμερ και δεν θυμάται κανείς ότι αυτή η συμμωρία του Παπανδρέου που κυβερνά -χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση- στις αρχές του καλοκαιριού με πρόσχημα την ενίσχυση της οικοδομής εξαίρεσαν για δύο χρόνια από το πόθεν έσχες την αγορά και ανέγερση ακινήτων έστω και αν τα χρήματα προέρχονται από μίζες, φοροδιαφυγή, εμπόριο ναρκωτικών, εμπόριο λευκής ή μαύρης σάρκας ή άλλες εγκληματικές ενέργειες.

Εκτός απ΄ αυτό όμως εκτός ελέγχου πόθεν έσχες εξακολουθεί να βρίσκεται η επένδυση σε κρατικά ομόλογα και έντοκα γραμμάτια, σε καταθέσεις, σε δαπάνες ίδρυσης επιχειρήσεων κλπ.

Ας δούμε τώρα με απλά παραδείγματα πως ο Βενιζέλος ενώ διευκολύνει τη φοροδιαφυγή υπερφορολογεί τους μη δυνάμενους να φοροδιαφύγουν.

Έστω λοιπόν συνταξιούχος με ετήσιο εισόδημα 10.000 ευρώ που θα πρέπει σύμφωνα με το Βενιζέλο να εμφανίσει με τη δήλωσή του αποδείξεις δαπανών ύψους τουλάχιστον 6.000 ευρώ και καταθέσεις για το υπόλοιπο ποσό ως τις 10.000 ευρώ για να μην πληρώσει περισσότερο φόρο. Είναι περιττό φυσικά να δοκιμάσουμε τη λογική μας για ν’ αποδείξουμε ότι αυτό είναι αδύνατο οπότε θα επιβαρυνθεί με περισσότερο φόρο και ενδεχομένως θα διαπομπευτεί ως φοροφυγάς.

Αντίθετα ένας κατά σύστημα φοροφυγάς που δηλώνει 20.000 ευρώ είναι πολύ εύκολο να εμφανίσει αποδείξεις 12.000 ευρώ και καταθέσεις 8.000 ευρώ και να μας προκύψει ειλικρινής –κατά Βενιζέλο- φορολογούμενος έστω κι αν την ίδια στιγμή χτίζει πολυτελή βίλα στην Εκάλη νομιμοποιώντας παράνομο χρήμα.

Μεγάλες αλήθειες για το μέλλον της χώρας!!!

“Η Ελλάδα χρειάζεται να κάνει στάση πληρωμών στο χρέος και να βγει από την Ευρωζώνη”

Του Στέργιου Σκαπέρδα, καθηγ. Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας,  Irvine.
Τα αιτήματα της ΕΕ, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), του ΔΝΤ  και της Τρόϊκα, και το πολιτικό κλίμα στο βόρειο τμήμα της Ευρωζώνης έστειλαν ένα καθαρό μήνυμα στον Ελληνικό λαό και στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου:  «Κάνετε αυτό που σας λέμε, άσχετα από τις συνέπειες σε εσάς, ή ακόμα και σε εμάς».  Οι συνέπειες υπερβαίνουν αυτά που προβλέπονται από τα συμβατικά Οικονομικά.  Θα βαθύνουν την ύφεση, και θα μικρύνουν ακόμα περισσότερο της πιθανότητες αποπληρωμής του χρέους.  Επομένως, η ξεκάθαρη και ισχυρή παραίνεση για την Ελλάδα είναι να κάνει στάση πληρωμών όσο πιο σύντομα είναι εφικτό.
Με δεδομένες τις μελλοντικές προοπτικές της σημερινής πορείας, οι Έλληνες θα έπρεπε να θέλουν αυτή την ευκαιρία.  Το δύσκολο, βέβαια, είναι να αναπτύξει η Ελληνική κυβέρνηση σε σύντομο χρονικό διάστημα την δυνατότητα στάσης πληρωμών προς όφελος των ανθρώπων που υποτίθεται εκπροσωπεί.
Η προετοιμασία για στάση πληρωμών χρειάζεται μεγάλο αριθμό ομάδων από ειδικούς που θα υπερασπιστεί σθεναρά τα Ελληνικά συμφέροντα.  Για χρέη που διέπονται από Ελληνικό Δίκαιο, η Ελλάδα έχει το πάνω χέρι. Για τα άλλα, οι διαπραγματεύσεις θα είναι πιο δύσκολες και χρονοβόρες.
Εφ’ όσον μία από της συνέπειες θα είναι και η τεχνική χρεωκοπία των Ελληνικών τραπεζών, θα πρέπει να κρατικοποιηθούν, και θα πρέπει να γίνουν προετοιμασίες προς αυτό το σκοπό.  Τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά ταμεία θα πρέπει επίσης να περισωθούν.  Για την διάσωση των τραπεζών και των ταμείων, η χώρα θα χρειαστεί το δικό της νόμισμα. Εξ οθ και η έξοδος από την Ευρωζώνη.
Η έξοδος από την Ευρωζώνη έχει θεωρηθεί ταμπού, ειδικά στην Ελλάδα.  Όποτε  πειραχθεί το ταμπού, η συζήτηση κυριεύεται από προπαγάνδα και τακτικές εκφοβισμού, συχνά από υπαλλήλους τραπεζών που θα βρεθούν ζημιωμένοι σε τέτοιο ενδεχόμενο. Ας δούμε όμως μερικά από τα σχετικά θέματα:
Πρώτον, έχει γίνει προφανές στις χώρες της Ευρωζώνης ότι έχουν δύο εναλλακτικές:  την πολιτική ενοποίηση ή την διάσπαση. Ο,τιδήποτε άλλο είναι πολιτικά ή οικονομικά μη βιώσιμο.  Αφού δεν υπάρχει όρεξη για πολιτική ενοποίηση, η έξοδος είναι αναμενόμενη για αργότερα ούτως ή άλλως, όταν θα είναι πιο δυσμενής για την Ελλάδα.
Δεύτερον, δεν υπάρχει αμφιβολία ανάμεσα σε οικονομολόγους ότι ο ευκολότερος μηχανισμός για να ανακτήσει ανταγωνιστικότητα μία χώρα είναι για διολίσθηση του νομίσματός της.  Επομένως, για την Ελλάδα, το δικό της νόμισμα είναι ο ευκολότερος δρόμος για ανάκτηση διεθνούς ανταγωνιστικότητας.  Τα αυτοκίνητα και τα iPhones θα γίνουν πιο ακριβά, αλλά το φαγητό μπορεί πράγματι να φτηνύνει , και η απασχόληση να αυξηθεί σε διάστημα λίγων μηνών από την νέα δραχμή.  Σε αντίθεση, τα προβλεπόμενα αποτελέσματα με τις οδηγίες της Τρόϊκα είναι ανεργία και στέρηση.
Τρίτον χωρίς το δικό της νόμισμα, μία χώρα δεν μπορεί καν να ελπίζει σε επίφαση Δημοκρατίας  και εθνικής κυριαρχίας για το μέλλον.  Οι πρόσφατες εμπειρίες το επιβεβαιώνουν αυτό.  Η εναλλακτική λύση είναι να γίνει προτεκτοράτο της Βόρειας Ευρώπης του  19^ου αιώνα, που εξάγει τους νέους του και εγκαταλείπει τους ηλικιωμένους και τους ανήμπορους.
Το βασικό πρόβλημα με την έξοδο από την Ευρωζώνη είναι η μεταβατική περίοδος.  Θα πρέπει να επιβληθούν περιορισμοί στο κεφάλαιο.  Θα υπάρξει επιμερισμός συναλλάγματος για εισαγωγή πετρελαίου και άλλων βασικών αγαθών.  Πώς θα συναλλάσσεται η Ττ΄ραπεζα της Ελλάδος με την ΕΚΤ;  Πώς θα μετατραπούν τα χρέη από ευρώ σε δραχμές;
Είναι ξεκάθαρο ότι χρειάζεται να γίνει παρά πολλή δουλειά για την προετοιμασία στάσης πληρωμών και εξόδου από την Ευρωζώνη, και πολλή από αυτή πρέπει να γίνει με απόλυτη μυστικότητα. Αλλά, πρέπει να γίνει – ακόμη και εάν κάποιος διαφωνεί με την έξοδο από την Ευρωζώνη.  Και ο λόγος είναι ότι οι προετοιμασίες αυτές θα ενισχύσουν την διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας με την Τρόϊκα.  Αντί να γελάνε με κούφιες απειλές επαναδιαπραγμάτευσης όπως έχει συμβεί δύο φορές με τον σημερινό Υπουργό Οικονομίας, η Τρόϊκα θα έβλεπε ότι η Κυβέρνηση το εννοεί.
Εάν η παρούσα Κυβέρνηση δεν μπορεί ή δεν θέλει να πάρει αυτά τα μέτρα που θα προστάτευαν την χώρα και τον λαό της, θα έπρεπε να παραιτηθεί –  με ή χωρίς εκλογές –  σε άλλες πολιτικές δυνάμεις που έχουν αυτή την θέληση.
http://www.guardian.co.uk/commentisfree/2011/sep/26/greece-default-debt-exit-eurozone

Απόδοση: Arcaeopteryx

Ο εφιάλτης δεν έχει τέλος...

Πάνε το χρέος στο 190%!

Λεηλασία! Εργαζόμενοι στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες πάσης φύσεως, συνταξιούχοι, νέοι, όλα γενικώς τα κοινωνικά στρώματα των Ελλήνων διακατέχονται από το βίαιο συναίσθημα ότι η πολιτική της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου έχει ως στόχο τη λεηλασία των εισοδημάτων τους. Ουδέποτε στην ιστορία του ελληνικού κράτους υπήρξε ελληνική κυβέρνηση, η οποία να άσκησε πιο εφιαλτική πολιτική στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα εναντίον του ελληνικού λαού. Αλλεπάλληλες δέσμες μέτρων κατά ριπάς θερίζουν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες καταβαραθρώνοντας το βιωτικό επίπεδό τους και πετώντας τους στον κοινωνικό Καιάδα της φτώχειας, της ανεργίας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Ενα μαρτύριο που δεν έχει τέλος ζει η Ελλάδα.
Θυσίες χωρίς κανένα νόημα είναι αυτό το βασανιστήριο στο οποίο υποβάλλει η κυβέρνηση Παπανδρέου τον ελληνικό λαό από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου, και μάλιστα θριαμβευτικά. Πάνω από δέκα εκατοστιαίες μονάδες διαφορά της είχαν δώσει οι Ελληνες, γεμάτοι ελπίδες ότι θα έβγαζε τη χώρα από το τέλμα στο οποίο την είχε οδηγήσει η θλιβερή, ιδίως στο τέλος της, κυβέρνηση Καραμανλή.
Αμείλικτοι είναι οι αριθμοί. Κανένας από τους θεμελιώδεις μακροοικονομικούς δείκτες δεν βελτιώνεται ουσιωδώς. Αντιθέτως, παρά την αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων, αρκετοί δείκτες επιδεινώνονται. Πρώτος και χειρότερος το δημόσιο χρέος. Αυτό που χρησιμοποίησε ως πρόσχημα ο Γ. Παπανδρέου για να υπαγάγει την Ελλάδα στο, κατά τη ρήση του Ευάγγελου Βενιζέλου, καθεστώς "δημοσιονομικής κατοχής" μέσω του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Ο πρωθυπουργός παρέλαβε το δημόσιο χρέος στο 115% του ΑΕΠ (ή 127% με τις στατιστικές λαθροχειρίες που έκανε η κυβέρνηση) και όπως ανακοίνωσε το ΔΝΤ του χρόνου θα το έχει εκτοξεύσει μέσω του Μνημονίου στο ανατριχιαστικό ύψος του... 190%!!!
Ναι, 70 εκατοστιαίες μονάδες θα έχει αυξήσει το δημόσιο χρέος μέσα σε τρία μόλις χρόνια πρωθυπουργίας του ο Γ. Παπανδρέου! Φρικιαστικό! Ιδίως αν το συγκρίνει κανείς με το γεγονός ότι στα 16 ολόκληρα προηγούμενα χρόνια, από το 1993 έως το 2009, το ελληνικό δημόσιο χρέος κυμαινόταν, λίγο πάνω-λίγο κάτω, από το 100% του ΑΕΠ, με μέγιστες τιμές το 115% του Κ. Καραμανλή και το 111% του 1993. Τότε που ο κατά τα άλλα "νοικοκύρης" Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της εφιαλτικής πρωθυπουργίας του είχε εξακοντίσει το χρέος στο 111% του ΑΕΠ από το 69% που του το είχε παραδώσει ο "σπάταλος" Ανδρέας Παπανδρέου!
Ούτε το έλλειμμα μειώνει ουσιαστικά η πολιτική της κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Θυμάστε τι μας έλεγε ο πρωθυπουργός όταν υπέγραψε το Μνημόνιο; Οτι δήθεν το 2012 το έλλειμμα θα ήταν κάτω από 3%. Τι λέει σήμερα το ΔΝΤ; Οτι το 2012 το ελληνικό έλλειμμα θα είναι τουλάχιστον... 7%. Παρόλα δηλαδή τα μέτρα οικονομικής εξόντωσης του ελληνικού πληθυσμού, δεν θα πέσει ούτε καν... μία (!) εκατοστιαία μονάδα από φέτος που υπολογίζεται κάτω από 8%.
Γδέρνει και τους πιο φτωχούς τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου, μειώνοντας στις 5.000 ευρώ το αφορολόγητο. Θέλει να εισπράττει φόρους ακόμη και από τους γέροντες που παίρνουν σύνταξη 450 ευρώ, ακόμη και από τους νέους που δουλεύουν σε φαστφουντάδικα με 400 ευρώ τον μήνα! Απίστευτη κοινωνική βαρβαρότητα. Μειώνει διαρκώς τους μισθούς στον δημόσιο τομέα η κυβέρνηση. Μειώνει συνεχώς τις συντάξεις. Η "κινεζοποίηση" της ελληνικής κοινωνίας είναι ο στόχος της πολιτικής της. Φτώχεια και κακομοιριά τύπου δεκαετίας του 1960, για όσους τις γνώρισαν...
Μόνιμος ο φόρος στα ακίνητα που επέβαλε ο Γ. Παπανδρέου και απειλεί ότι θα κόβει το ρεύμα σε όποιον δεν τον πληρώνει. Τον παρέτεινε αρχικά έως το 2014 - και αφότου δηλαδή ο ίδιος θα έχει απομακρυνθεί από την εξουσία, έτσι ώστε να δεσμεύσει και την επόμενη κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να συγκρουστεί με τους ξένους επικυρίαρχους της ΕΕ για να τον καταργήσει.
Μόνιμος και ο νέος φόρος δεύτερης φορολόγησης του ήδη φορολογημένου ολόκληρου εισοδήματος όλων των Ελλήνων, αυτός με το ψευδώνυμο "έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης", όπως με οργουελικό σαδισμό τον ονόμασαν οι επιτελείς της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ο εφιάλτης δεν έχει τέλος...

Τεστ παρατηρητικότητας...

  

Η FIAT ΘΕΤΕΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΤΗΣ ΜΟΝΤΕΛΟΥ!!! ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΕΡΩΤΗΣΗ: ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ ΠΙΣΩ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕ: ''ΤΙ ΧΡΩΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΝΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ   ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ?''                                                                        ΕΑΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΤΕ ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ ΕΙΣΑΙ ΑΔΕΛΦΗ!!!

ΣΗΜΑΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ...

Τόσο? Τόσο? Τόσο? Τόοσο? Τόοοσο? .... όσο και να’ναι, την έχετε γαμήσει!

Το μεγάλο μας «κούρεμα» ως προθάλαμος της καταστροφής μας…

Γιατί η Ελλάδα θα καταστραφεί όχι ως απαίτηση των αγορών και των δανειστών της αλλά γιατί αυτό ήταν εξ αρχής αποφασισμένο από τον πρωθυπουργό της και τη συμμωρία που παριστάνει την Κυβέρνηση με τις –ας μην το ξεχνάμε- ευλογίες μεγάλου μέρους των ενεργών ψηφοφόρων.

Το μόνο που ψάχνουν εδώ και 20 περίπου μήνες από κοινού η μεγάλη τρόικα (Κυβέρνηση, ΔΝΤ και ΕΕ) είναι με ποιο τρόπο θα καταστραφεί η χώρα ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος και θα εξαθλιωθεί ο λαός της χωρίς όμως να θιγούν οι τράπεζες των δανειστών – τοκογλύφων της και το κοινό νόμισμα.

«Το µυστικό εναλλακτικό σχέδιο (plan B) της Γερμανίας -γράφει σήμερα το «ΒΗΜΑ»- για την κρίση χρέους και οι απόρρητες συζητήσεις που λαµβάνουν χώρα στον πυρήνα της κυβέρνησης για το ενδεχόμενο εγκατάλειψης της συµφωνίας της 21ης Ιουλίου διαμορφώνουν επικίνδυνες συνθήκες για την Ελλάδα. Σύµφωνα µε διασταυρούμενες πληροφορίες, τα συμφέροντα, τα κίνητρα και οι στόχοι της Αθήνας και του Βερολίνου, σε περίπτωση που κριθεί αναπόφευκτη η ευρεία αναδιάρθρωση του χρέους, δεν είναι βέβαιο ότι συµπίπτουν.

Αξιόπιστες πηγές εκτιµούν ότι η κυβέρνηση δεν έχει αντιληφθεί πως η διαχωριστική γραµµή ανάµεσα στην «ελεγχόµενη» και στην «ανεξέλεγκτη» χρεοκοπία και ανάµεσα στη «χρεοκοπία εντός» και στη «διολίσθηση εκτός» της ευρωζώνης είναι θολή και ακαθόριστη και ότι σε περίπτωση «απώλειας του ελέγχου» τα γεγονότα που θα «παραχθούν» δεν θα ευνοήσουν την Αθήνα. Παρ’ όλα αυτά, η συµφωνία της 21ης Ιουλίου παραµένει ενεργή και η υλοποίησή της, η οποία ακολουθεί την αργόσυρτη «ευρωπαϊκή τελετουργία», εξακολουθεί να θεωρείται από τις αγορές και τα κράτη η ασφαλέστερη επιλογή για την Ελλάδα και την ευρωζώνη».

Η διαχωριστική γραμμή όμως ανάµεσα στην «ελεγχόµενη» και στην «ανεξέλεγκτη» χρεοκοπία και ανάµεσα στη «χρεοκοπία εντός» και στη «διολίσθηση εκτός» της ευρωζώνης είναι θολή και ακαθόριστη –όπως γράφει το ΒΗΜΑ- μόνο για όσους εθελοτυφλούν και δεν θέλουν να θέσουν σε κίνδυνο το ενιαίο νόμισμα και τη φερεγγυότητα των μεγάλων ξένων τραπεζών, είναι θολή μόνο για όσους ευαγγελίζονται μια διάσωση της Ελλάδας χωρίς κόστος για τους δανειστές της και χωρίς κλυδωνισμούς για το ευρώ και την ευρωπαϊκή και παγκόσμια οικονομία….

Με λίγα λόγια η διαχωριστική γραμμή ελεγχόμενης και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας είναι εκεί που την έθεσε ωμά και απερίσκεπτα προχθές ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Οικονομικών Βαγγέλη Βενιζέλος: «Το ότι πτωχένουν (δική του η έκφραση) οι Έλληνες δεν είναι ταυτόσημο με την πτώχευση της χώρας». Αυτή είναι η ελεγχόμενη χρεοκοπία που πτωχεύει μεν ο λαός αλλά διασώζεται η χώρα δηλαδή οι τράπεζες και το πολιτικό προσωπικό (βουλευτές, υπουργοί, δικαστικοί και λοιπά δεκανίκια της εξουσίας).

Με την ελεγχόμενη χρεοκοπία και παραμονή στο ευρώ που προωθεί κυρίως η Γερμανία ο ελληνικός λαός μπαίνει σε πιο βαθειά κρίση αναλαμβάνοντας το βάρος εξυπηρέτησης του χρέους που θα διαμορφωθεί μετά το γενναίο κούρεμα κατά 50-60% αλλά και το κόστος των ζημιών που θα καταγράψουν οι τράπεζες απ’ το κούρεμα και που σε συνθήκες ευρώ σημαίνει διαρκή και μόνιμη φρικτή λιτότητα για 2-3 τουλάχιστον γενιές ελλήνων.
Αντίθετα με την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και επιστροφή στη δραχμή που τρέμουν οι ευρωπαίοι ηγέτες αλλά και ο Αμερικανός Πρόεδρος Ομπάμα, σημαίνει οριστική παύση πληρωμών για το σύνολο του χρέους που θα επιβαρύνει κυρίως τις μεγάλες ξένες τράπεζες και θα κλονίσει το ευρώ με πιθανότερη προοπτική τη διάλυση της ευρωζώνης, την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα και την αναζωπύρωση διασυνοριακών διαφορών.
Για το λαό τόσο η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία (όπως και στην  ελεγχόμενη) σημαίνει δραματική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου και εξαθλίωση ιδιαίτερα των χαμηλόμισθων και συνταξιούχων.
Σημαίνει όμως επίσης και ότι τους 2-3 πρώτους μήνες θα έχουμε μεγάλες ελλείψεις αγαθών κυρίως εισαγόμενων, υψηλό πληθωρισμό, στάσεις πληρωμών, μεγάλες ζημιές Τραπεζών, υποτίμηση του νομίσματος, των αποταμιεύσεων και των περιουσιών, ένα γενικότερο δηλαδή πανικό...

Ωστόσο η ανάληψη της διαχείρισης του εθνικού νομίσματος από την κεντρική τράπεζα θα επιτρέψει να ξαναμπεί σε κίνηση η κατεστραμμένη οικονομία και να διαμορφωθούν συνθήκες βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας, αύξησης των εξαγωγών και σιγά σιγά αύξηση του βιοτικού επιπέδου του λαού….

Αυτό δηλαδή που εγώ φρονώ είναι πως είτε ελεγχόμενα μας πτωχεύσουν είτε ανεξέλεγκτα οδηγηθούμε σε στάση πληρωμών οι πολίτες θα περάσουμε από μια μεγάλη δοκιμασία αντοχής και επιβίωσης.

Με επιστροφή στη δραχμή όμως θα αποκτήσουμε μια προοπτική επιστροφής στην ευημερία αν όχι για τη γενιά που φεύγει -και κυρίως ευθύνεται για τα σημερινά χάλια- σίγουρα για τα παιδιά και τα εγγόνια μας.

Αντίθετα με ελεγχόμενη χρεοκοπία και παραμονή μας στο ευρώ οι πολίτες και κυρίως οι νεότερες γενιές οδηγούνται σε σύγχρονους Καιάδες χωρίς καμιά προοπτική εξόδου καταδικασμένες να ζουν χωρίς αύριο και χωρίς μέλλον, δούλοι υποτελείς και προδομένοι εσαεί.

.